Eigenlijk bent U D66'er
Eigenlijk bent U D66'er....en waarom nu juist dat D66 tot 'projectie object' bij uitstek maakt...
Bekijk hier op youtube nog eens het spotje (damn! wat zijn sommigen daar nog jong)
Bekijk hier op youtube nog eens het spotje (damn! wat zijn sommigen daar nog jong)
"...en dat veel D66'ers dit maar mogen lezen" - Kwam vandaag voorbij in mijn Twitterfeed.
Het leuke aan Twitter is toch wel dat je veel meningen en betogen voorbij ziet komen. Bovenstaand citaat kwam uit een draadje over het onlangs gepresenteerde manifest VrijLinks. Het was, heel kort door de bocht, een reactie op een artikel waarin werd gesteld dat D66 wel eens wat minder braaf mocht zijn bij het strijden voor (seculiere) idealen. Het is voor mij, eveneens D66 lid, interessant ook specifiek deze discussies te volgen. Maar vandaag kwam er een andere gedachte bij me op. Namelijk: er was weer eens -als vanouds- gesteggel over welke idealen D66 nu prioriteit zou moeten geven. En over die discussie ging ik ook eens denken.
Interessant als het gaat om D66 & ideologie zijn de beschouwing "Op zoek naar een nieuwe casus belli"(Groene) en de analyse "Hoe D66 een bedrijf werd"(VrijNederland). Ondanks de kritische noten veel punten waarin oude en nieuwe D66'ers zich toch zullen herkennen. Samengevat geven beide stukken een beeld hoe geworsteld is met de (anti-!)keuze tot een duidelijke politieke ideologie. Ook de verzakelijking en het steeds pragmatischer worden van de partij zijn hoofdthema's bij beiden.
Wie de afgelopen verkiezingen voor de Tweede Kamer ook maar minimaal heeft gevolgd brengt meteen de referendum-kwestie ter sprake. Los van die hele discussie: ook voor niet-D66'ers was het klip en klaar dat hier iets geofferd werd ten gunste van regeringsdeelname. "Maar jullie zijn D66!" - hoor ik nog een achterloze kiezer in een (meende ik) Nieuwsuur reportage tegen een lokale lijsttrekker uitroepen. Onduidelijk was of deze man ooit D66'er was en dat ooit wilde worden.
Maar de haast verbeten uitroep: "Maar jullie zijn D66!" verraadde op zijn minst enige verwachtingen...
En deze uitroep staat -in combinatie met de tweet die de aanleiding tot schrijven vormde- naar mijn mening niet op zichzelf. Als ik een euro zou krijgen voor iedere maal dat ik een willekeurige tweep "vroeger had D66 nog idealen" of "...toen met van Mierlo..." hoor zeggen had ik van enkel dat geld een penthouse gekocht en het direct afbetaald...
Blijkbaar heeft dus iedereen een heel eigen beeld van wat een D66'er precies is en behoort te zijn of doen. En precies daar gaat het voor D66 wel eens mis. Je voelt het wellicht aankomen: het kan bijna niet anders of D66 wordt bij uitstek het subject van projectie. Een projectie waarin de partij volgens zogenaamde populisten het referendum minstens 4x per jaar beschikbaar dient te maken. Een partij waarvan seculier-links en vrijzinnigen meer willen zien op het gebied van emancipatie en individuele vrijheid. Groene mensen (GL/PvdD) reageren vaak verbolgen wanneer D66 in hun ogen een duurzaamheids- of dierenwelzijnsstandpunt offert op het altaar van het economisme. ("Jullie waren toch zó groen?!") En het blijkt voor een partij in de praktijk buitengewoon lastig tussen deze vele groepen kiezers met verwachtingen te balanceren.
Wat moet je ook als iedereen blijkbaar op z'n minst één van zijn eigen standpunten als een D66 kroonjuweel ziet.
Is het werkelijk zo dat D66 zijn idealen te grabbel gooit of zit er meer achter? Hebben niet gewoon ook meer mensen een bepaalde verwachting van D66? Een verwachting die ze van een andere partij misschien niet hebben? Kan het zijn dat de vroegere slogan "Eigenlijk bent u D66'er" zich hier niet gewoon tegen de partij keert?
Een term die volgens mij goed bij de politiek van het huidige D66 past is pragmatisch-individualisme. Pragmatisch omdat het zich eigenlijk nog steeds weigert te binden aan een afgebakende politieke ideologie (vroeger: links/rechts). Individualistisch omdat veel thema's die passen bij het sociale-liberalisme voornamelijk op individuele en anti-collectivistische wijze ter sprake komen. Zelf ervaar ik D66 als een club toch wel enigszins pragmatische denkers die zichzelf, soms heel standvastig, behoeden overduidelijk links-rechts partij kiezen. Dat hoeft natuurlijk niet verkeerd te zijn. Maar dat zijn mijn eigen ideeën en gevoelens. Politiek draait uiteindelijk om idealen verwezenlijken. En het aanspreken van de kiezer, of het voldoen aan de verwachting van hem/haar, horen daar natuurlijk gewoon bij. En hier gaat het wel eens mis in de communicatie met de kiezer.
Wat doe je als je jezelf bij tijd en wijlen als anti-collectivistisch probeert te presenteren maar het volk je zowat tot collectief erfgoed bij uitstek heeft uitgeroepen? Wellicht ben je als partij toch meer van het collectief afhankelijk dan je zelf ooit, en misschien wel nog, wenste. Daar het binnen de politiek óók draait om profileren ben ik misschien nog wel het meest geïnteresseerd of de niet-D66'er het geschetste beeld herkent.
Eigenlijk bent u D66'er klinkt natuurlijk heel redelijk. Of misschien wel wat te veel?
(2018, geschreven op persoonlijke titel)
Blijkbaar heeft dus iedereen een heel eigen beeld van wat een D66'er precies is en behoort te zijn of doen. En precies daar gaat het voor D66 wel eens mis. Je voelt het wellicht aankomen: het kan bijna niet anders of D66 wordt bij uitstek het subject van projectie. Een projectie waarin de partij volgens zogenaamde populisten het referendum minstens 4x per jaar beschikbaar dient te maken. Een partij waarvan seculier-links en vrijzinnigen meer willen zien op het gebied van emancipatie en individuele vrijheid. Groene mensen (GL/PvdD) reageren vaak verbolgen wanneer D66 in hun ogen een duurzaamheids- of dierenwelzijnsstandpunt offert op het altaar van het economisme. ("Jullie waren toch zó groen?!") En het blijkt voor een partij in de praktijk buitengewoon lastig tussen deze vele groepen kiezers met verwachtingen te balanceren.
Wat moet je ook als iedereen blijkbaar op z'n minst één van zijn eigen standpunten als een D66 kroonjuweel ziet.
Is het werkelijk zo dat D66 zijn idealen te grabbel gooit of zit er meer achter? Hebben niet gewoon ook meer mensen een bepaalde verwachting van D66? Een verwachting die ze van een andere partij misschien niet hebben? Kan het zijn dat de vroegere slogan "Eigenlijk bent u D66'er" zich hier niet gewoon tegen de partij keert?
Een term die volgens mij goed bij de politiek van het huidige D66 past is pragmatisch-individualisme. Pragmatisch omdat het zich eigenlijk nog steeds weigert te binden aan een afgebakende politieke ideologie (vroeger: links/rechts). Individualistisch omdat veel thema's die passen bij het sociale-liberalisme voornamelijk op individuele en anti-collectivistische wijze ter sprake komen. Zelf ervaar ik D66 als een club toch wel enigszins pragmatische denkers die zichzelf, soms heel standvastig, behoeden overduidelijk links-rechts partij kiezen. Dat hoeft natuurlijk niet verkeerd te zijn. Maar dat zijn mijn eigen ideeën en gevoelens. Politiek draait uiteindelijk om idealen verwezenlijken. En het aanspreken van de kiezer, of het voldoen aan de verwachting van hem/haar, horen daar natuurlijk gewoon bij. En hier gaat het wel eens mis in de communicatie met de kiezer.
Wat doe je als je jezelf bij tijd en wijlen als anti-collectivistisch probeert te presenteren maar het volk je zowat tot collectief erfgoed bij uitstek heeft uitgeroepen? Wellicht ben je als partij toch meer van het collectief afhankelijk dan je zelf ooit, en misschien wel nog, wenste. Daar het binnen de politiek óók draait om profileren ben ik misschien nog wel het meest geïnteresseerd of de niet-D66'er het geschetste beeld herkent.
Eigenlijk bent u D66'er klinkt natuurlijk heel redelijk. Of misschien wel wat te veel?
(2018, geschreven op persoonlijke titel)
